O książce: 2011 / "...Wtedy nagle po raz pierwszy pomyślał, że nie wie, jak żyć w państwie... szczęście. Oznacza to, że z jednej strony wydaje się pragnąć tego szczęścia całą duszą i namiętnie, ale z drugiej strony absolutnie nie rozumie, co z tym zrobić. Ze szczęściem. Cóż, szczęściem. Cóż, oto jest. Wie na pewno, że właśnie na tym polega szczęście. Trzeba się nimi jakoś cieszyć, ale nic się nie dzieje, a wychodzi jedno ciągłe nieszczęście - jak na kpinę…»